آغاردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آغاردَن/

اسم مرکب

آغار

1. منسوب به آغار؛ خیس کردن، مرطوب کردن. آغاریدن.

   (قدیم): آغاردن به زبان بهاری به معنی کسی که به شغل یا عمل سفید کردن ظروف مسی اشتغال دارد؛ رویگر، مسگر.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس