آغازگر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• آغاز/گَر/

اسم مرکب

آغازگر

1. ویژگی آنکه یا آنچه چیزی را شروع می‌کند. آغاز کننده.
2. در اصطلاح اسبدوانی، کسی که فرمان حرکت می‌دهد.

مترادف‌ها

• آغاز، آغاز شدن، آغاز کردن، آغاز نهادن، آغازگاه، آغازه، آغازی، آغازیدن، آغازین

---

برگردان‌ها

انگلیسی: starter

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین