آغندن
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آغَندَن/
مصدر فعل متعدی
[ویرایش]
آغندن
- (قدیم): بن مضارع آغن، فرو کردن. آکندن.
- آغِندَن در زبان بهاری به معنی «از نوع سفید»، و زمانی صرف می‌شود که به مخاطب تأکید می‌شود مثلا در خرید پارچه نوع سفیدش را ابتیاع نماید.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس