آغچه
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /آغ/چه/
اسم مرکب[ویرایش]
آغچه
- پول، چک.
- آغچه ممکن است به زبان معیار باستان به دو قسمت آغ - چه قابل تجزیه باشد؛ و «چه» در این نوع کلمات پسوند ربطی یا ربط دهنده است به پیشوند کلمه، آغچه یعنی سفیدی، سفید بودن یا دنبال سفید گشتن است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس