آقچه

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آق/چه/

اسم مرکب

آقچه

1. رز یا سیم مسکوک. پول طلا یا نقره.

   آقچه به دو بخش آق - چه قابل تجزیه بوده و در قدیم تفاوت مفهومی با آغچه نداشته است.

2. واحدی برای آب که تقریباّ برابر دوازده ساعت آب است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ معین/ فرهنگ شمس