آفتابی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتابی/
صفت نسبی[ویرایش]
آفتابی
- منسوب به آفتاب، مربوط به گردش آفتاب، خورشید، شمس؛ بی‌ابر.
- در آفتاب پرورده، در آفتاب خشک شده: کشمش آفتابی.
- رنگ برگشته و داغ زده از آفتاب.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن