آفتابی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابی/

صفت نسبی

آفتابی

1. منسوب به آفتاب، مربوط به گردش آفتاب، خورشید، شمس؛ بی‌ابر.
2. در آفتاب پرورده، در آفتاب خشک شده: کشمش آفتابی.
3. رنگ برگشته و داغ زده از آفتاب.

واژه‌های مشتق شده

• آفتابی شدن، آفتابی کردن

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: sunny ,fair انگلیسی: solar انگلیسی: fine ایتالیایی: soleggiato solare انگلیسی: sunny shiny bright unearth		sunshade sunglasses subsolar solarium scareup parasol sunbonnet solar battery groundhog day

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن