آفتابی‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آفتابی/کردَن/

اسم مرکب[ویرایش]

آفتابی‌کردن

  1. (گفتگو): آشکار کردن.
    بعد از چند روزی که پیدایش نبود، خودش را آفتابی کرد. «مستوفی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن