پرش به محتوا

آفتاب‌آسا

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آفتاب/آسا/

اسم مرکب

[ویرایش]

آفتاب‌آسا

  1. (شاعرانه): مانندِ آفتاب در درخشندگی و تابش.
    ماه پروین از خجالت رخ فرو پوشد اگر/ آفتاب‌آسا کند در شب تجلی روی تو. »سعدی»

مترادف‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن