آفتاب‌خورده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتاب/خورده/
اسم مرکب[ویرایش]
آفتاب‌خورده
- در معرض نور آفتاب قرار گرفته، سوخته و سیاه شده. آفتاب‌خوردن.
مترادف‌ها[ویرایش]
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب اندا
برگردان‌ها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس