آفتاب‌زردی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/زردی/

اسم مرکب

آفتاب‌زردی

1. آفتاب کسی به زردی افتادن، به مجاز: نزدیک شدن او به زمان مرگ. نک آفتاب زرد.

   آفتابش به زردی افتاده، به زودی حلوایش را خواهند خورد.

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب اندا

---

برگردان ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: sunset

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین