آفت‌زدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آفَت/زدَن/

مصدر لازم[ویرایش]

آفت‌زدن

  1. به بیماری، تباهی، زیان، و مانند آنها گرفتار شدن.
    باغ‌ها آفت زده است. «میرصادقی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن