پرش به محتوا

آفریدگی

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آفَریدِگی/

اسم مرکب

[ویرایش]

آفریدگی

  1. (قدیم): وضع و حالت آفریده.
    همه عالَم را در آفریدگی امری بس بود ... چون به آدم رسید از امر درگذشت. «محمدمنور»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن