آفریدگی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آفَریدِگی/

اسم مرکب[ویرایش]

آفریدگی

  1. (قدیم): وضع و حالت آفریده.
    همه عالَم را در آفریدگی امری بس بود ... چون به آدم رسید از امر درگذشت. «محمدمنور»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن