آقپر

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آق/پَر/

اسم مرکب

آقپر

1. نوعی چایی که بعد از دَم کشیدن، رنگی روشن، طعمی تلخ، و بویی خوش پیدا میکند. سفیدپر.

   یگ گیروانکه چای آق‌پر آورد.‌«جمال‌زاده.

2. نوعی پرنده بویژه کبوتر که پرهای سفید داشته باشد. زیلاق.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس