آلا
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آلا/
اسم[ویرایش]
آلا
- (قدیم): نعمت‌ها.
- در آلا و نعمای آفریدگار اندیشه کن. «عنصرالمعالی»
- بن مضارع آلودن.
- آلا و آل هر دو در زبان بهاری به معنی بگیر بوده، اما آل به معنی ایل و تبار نیز هست.
صفت[ویرایش]
- سرخ، سرخ نیمرنگ.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین