آلتایی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /آل/تایی/
اسم[ویرایش]
آلتایی
- از خانواده اصلی زبانی، که شامل زبانهای تُرکی، مغولی، و ... است.
- آلتایی ممکن است در زبان معیار باستان به دو صورت قابل تجزیه باشد؛ نخست به صورت آل - تایی و دیگری بصورت آلت - آیی.
کهنواژه ۱[ویرایش]
- آلْتایی: به معنی لنگه آل، مثلِ آل، که آل نژادی مرموز و رعبآور بوده در دنیای ایران باستان.
- آلتْآیی: به معنی فرد زیرین، شاید مفعول که در همه کارزارها، جنگها و یا دشت و صحرا مشاهده شده که در زیر است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس