آلودگی‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آلوده/کردَن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

آلوده‌کردن

  1. (قدیم): مرتکب ناپرهیزکاری و گناه شدن.
    تو گمان بردی که کرد آلودگی/ در صفا غش کی هلد پالودگی. «مولوی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن