آمیز‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آمیز/کردَن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

آمیزکردن

  1. آمیز.
    هین زمنی خیز کن با همه آمیز کن/ با خودِ خود حبه‌ای، با همه چون معدنی. «مولوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن