آندون
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /آن/دون/
قید
[ویرایش]آندون
- (قدیم): به آنسوی، به آنطرف، آنجا، بدان سوی، بدان جهت. آنچنان. مقابل ایدون.
کهن واژه
[ویرایش]- آندون ممکن است تغییر یافته آندُن بوده که این اصطلاح در زبان معیار باستان به دو بخش آن - دُن قابل تجزیه است؛ و معنی باستانی آن، برگشتن، برگشتن بخت، برگشتن یا عادت به انصراف کسی یا چیزی بوده است.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس