آنقر

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آن/قِر/

اسم مرکب

آنقر

1. هم‌ارز نعره کشیدن به سبب تنبیه یا کتک‌کاری با چوب و چماق در گذشته، بویژه نعره کشیدن یا عرعر کردن هنگام فلک در مکتب‌خانه.

   آنقر، آنقره، آنقوره با هم ریشه زبانی مشترک دارند و در زبان بهاری که بقایای زبان معیار باستان است هرکدام معانی متفاوت دارند.

کهن‌واژه

1. آنقِر ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آن - قِر قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن، نعره مانند خر، در زیر کتک و شکنجه بوده است.

مترادف‌ها

• باقِر، آسقِر

منابع

• فرهنگ شمس