باقر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /با/قِر/
صفت[ویرایش]
باقر
- به معنی از بند رسته، گریخته، متواری شده در زبان معیار باستان.
زبان دیگر[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
- محمد پسر علی نامور به باقر (ع) یا باقرالعلوم، امام پنجم شیعیان است. برخی مورخان زادروز وی را غرهی رجب سال 57 ه گفتهاند. زمان زندگیشان 57 سال، امامتشان 19 سال و جای خاکسپاریشان در گورستان بقیع است.
صفت[ویرایش]
- شکافنده علوم، گشاینده.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین