باقر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /با/قِر/

صفت[ویرایش]

باقر

  1. به معنی از بند رسته، گریخته، متواری شده در زبان معیار باستان.
    باقر از دو بخش با اشاره به توجه یا آگهی مخاطب و قِر به معنی گسلنده، پاره کننده بند و یا افسار است.

زبان دیگر[ویرایش]

  • عربی

اسم[ویرایش]

  1. محمد پسر علی نامور به باقر (ع) یا باقرالعلوم، امام پنجم شیعیان است. برخی مورخان زادروز وی را غره‌ی رجب سال 57 ه گفته‌اند. زمان زندگی‌شان 57 سال، امامتشان 19 سال و جای خاکسپاری‌شان در گورستان بقیع است.

صفت[ویرایش]

  1. شکافنده علوم، گشاینده.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین