آنیه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /آنِیه/
اسم
[ویرایش]
آنیه
- (قدیم): ظرف‌ها، آبدان‌ها. مفردِ اناء.
- در آنیهٔ آبگینه به خرقهٔ کتان تعصیر کنند. «ابوالقاسم کاشانی»
کهن واژه
[ویرایش]
- آنیه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آن - ئیه قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از اصطلاح فوق، شرط یا شروط سوگند به میان آمدن بویژه در زمان جنگ‌ها یا صلح‌ها بوده است.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس