آهخته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهِختِه/

صفت مفعولی

آهخته

1. صفت مفعولی از آهختن؛ آهیخته.

   درختی بود بزرگ، شاخ‌های آهخته از او جَسته. «نصرالله منشی»

کهن واژه

1. آهخته ممکن است تصحیف شده آهیخته باشد و این کلمه اخیر در زبان معیار باستان به صورت آه - یِخدهِ یعنی کسی او را آه و نفرین بر زمین زده یا نابود کرده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس