آه
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [آه]
اسم[ویرایش]
آه
کلمه ای است که وقتی کیر مرد یا پسر وارد وارد کص یا کون دختر یا زن یا حتی خود میشود، زن یا دختر آه بلندی میکشد. پسر هم آه میکشد، وقتی اوبی باشد و به یک پسر دیگر بدهد و آن پسر کیر خودش را وارد کون او بکند، آن بچه خوشگل آه میکشد. البته بعضی وقت ها هویا هم می‌گویند.
- کلمه‌ای است که برای نشان دادن درد، رنج، اسف و اندوه به کار می‌برند. آوه، آوخ، آخ و وای نیز گویند.
- در بساط نداشتن کنایه از: از هر گونه امکان مالی محروم بودن.
- این واژه زمانی به کار می رود و شخص افسرده و یا ناراحت از چیزی است , همچنین زمانی که اشخاص احساس درد می کنند نیز از واژه آه استفاده می کنند.
- گاهی بزرگان از آه مخفف الله هم یاد می‌کنند و آنجایی‌ست کسی مضطر و گرفتار است و همین آه که از دلش بیرون میاید یعنی الله که بنده به درگاهش با آه میگوید.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
––––