آهن‌گذار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهَن/گُذار/

صفت مرکب

آهن‌گذار

1. (قدیم): گذرنده از آهن (صفت شمشیر تیز).

   بگفتش بدین تیغ آهن گذار/ به کینه برآرم از ایشان دمار. «فردوسی»

2. کسی که تیر را از آهن بگذراند و به مجاز نیرومند و پرزور.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین