آه‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آه/کردَن/

مصدر لازم

آه‌کردن

1. (قدیم): آه کشیدن.

   چو نامه بخواند، از تخت فرود آمد و آهی بکرد. «مولانابیهقی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن