پرش به محتوا

آویختگی

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آویخْتِگی/

حاصل مصدر

[ویرایش]

آویختگی

  1. آویخته بودن.
    غرغره با غوره آویختگی لوزه زبان کوچک را رفع می‌کند.‌«جعفرشهری»

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن