پرش به محتوا

آکنده‌گوش

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آکَنده/گوش/

صفت مرکب

[ویرایش]

آکنده‌گوش

  1. (قدیم): بی‌اعتنا به سخنان و اندرزهای دیگران. اندرز ناپذیر.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین