آگه‌مند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آگَه/مَند/

صفت[ویرایش]

آگه‌مند

  1. (قدیم): آگاه، هوشیار، آگاه‌مند.
    نه بتْوان گفت نه خامش توان بود/ نه آگه‌مند، نه بیهش توان بود. «عطار‌نیشابوری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن