اباطیل

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • [اباطیل]

اسم[ویرایش]

اباطیل

  1. جمع باطل؛ سخنان یاوه، بیهوده و بی‌ارزش، چیزهای باطل.
  2. چیزهای نادرست و خلاف حقیقت و به درد نخور.
    اباطیل تعلق زبان‌آذری یا زبان آذرگشسپی دارد و ممکن است به اَ - بات - ایل قابل تجزیه باشد و مفهوم کلی به زبان‌معیار باستان یعنی مردم ملحد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن