ایل

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: ئیل

آوایش

• /اِیل/

اسم

ایل

1. ایل واحدی است اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی که از همبستگی نوع مکانیکی و نظارت بالای اجتماعی برخوردار است و همچنین مجموعه‌ای از طوایف است که با زبان، آداب، عادات و فرهنگ مشترک، چه در ییلاق و چه در قشلاق زیر نظر یک ایلخانی یا ایل‌بیگی اداره می‌شوند.
2. گروهی از مردم هم نژاد، که فرهنگ و اقتصاد مشترک دارند و معمولا به صورت چادرنشینی زندگی میکنند. مفردِ ایلات.
3. (ترکی): گاه‌شماری به معنی سال، یکسال. قبیله.
4. (عربی): طایفه، قبیله.

صفت

1. دوست، یار، همراه.
2. رام، مطیع.

واژه‌های مشتق شده

• ایلا، ایلام، ایلات، ایلاج، ایلچی، ایلخی، ایل‌بگ، ایل‌بیگ، ایلجاری، ایلخان، ایل و تبار، ایل و الوس،

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی:tribe tribalism		horde bethel

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ واژه‌های اوستا