ایل

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. دوست، یار، همراه.
  2. رام، مطی

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • اوستایی
  • ( ایر/ایل ) ، ( ایرمان/ایلمان ) . ( ایر ) در زبانِ پارسی میانه - پهلوی به چمِ ( نژاده، اصیل زاده، یَل ) و ( ایرمان ) به چمِ ( دوست، یار ) بوده است؛ چنانکه در رویه هایِ 30، 31 و 232 آمده است:

جمع[ویرایش]

  1. ایلات.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • 260 از نبیگِ ( فرهنگِ واژه های اوستا ) آمده است.

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
tribe