ابرو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی

پهلوی

گشاده (~. گُ دِ)

از فارسی میانه :ابرو در پهلوی در ریخت بروگ brūg بکار می رفته است. ) )

( ( دلش گشت پردرد و سر پر ز کین

به ابرو ز خشم اندر آورد چین ) )

( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 301. )

در جایی دیگر می نویسد ( ( ابرو در پهلوی بروگ brug بوده است . این واژه با brow در انگلیسی و braue در آلمانی سنجیدنی است .

( همان ، ص 353. )

صفت مرکب[ویرایش]

  1. بشاش، خوشرو.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

فراخی (~. فَ)

اسم مصدر[ویرایش]

  1. خوشرویی، گشاده رویی.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(اَ)

اسم[ویرایش]

  1. مجموع موهای روییده بر ظاهر استخوان قوسی شکل بالای کاسة چشم زیر پیشانی. ؛~ بالا انداختن بی میلی نشان دادن، مخالفت کردن. ؛خم به ~ نیاوردن تحمل کردن مشقت و ناله نکردن.

منابع[ویرایش]

  1. ابرو

آوایش[ویرایش]

[æbˈɾuː]، /اَبرو/

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

اسم[ویرایش]

sopracciglio

انگلیسی
eyebrow