ات
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- [اَت]
اسم[ویرایش]
ات
- به معنی باستانی و در زبان معیار یعنی آدم و گوشت.
عربی[ویرایش]
پسوند[ویرایش]
- نشانه جمع، اگر به کلمه‌ای که آخرش «ه» در عربی «ة» است، بپیوندد «ه» می‌افتد.
- به نام جاها می‌پیوندد و ناحیه و توابع آنها دلالت می‌کند: شیمیرانات، شامات.
- (ضم متصل.): ضمیر متصل دوم شخص مفرد، مفعولی و اضافی در آخر کلمه: گفتمت (تو را گفتم)
- کتابت: کتاب تو.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8