گوشت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /گُوشت/
اسم[ویرایش]
- (جانوری): بخشی از بافت جانوری، بویژه در مهره‌داران، که زیر پوست قرار دارد و روی استخوان‌ها را می‌پوشاند.
- بخش‌های نرم بدن جانوران به ویژه مهره داران که معمولاً زیر پوست قرا ر دارد این بخش از بدن جانوران حلال گوشت کاربُرد غذایی دارد.
- یکی از آوازهای شش گانه‌است که قدما آن را تشخیص داده‌اند، گواشت.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
صفت[ویرایش]
- گوش، گوی، گفتن، گفتار.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
گوشت حیوان که به عنوان غذا مصرف می‌شود
|
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین