گوشت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /گُوشت/
اسم
[ویرایش]
- (جانوری): بخشی از بافت جانوری، بویژه در مهره‌داران، که زیر پوست قرار دارد و روی استخوان‌ها را می‌پوشاند.
- بخش‌های نرم بدن جانوران به ویژه مهره داران که معمولاً زیر پوست قرا ر دارد این بخش از بدن جانوران حلال گوشت کاربُرد غذایی دارد.
- یکی از آوازهای شش گانه‌است که قدما آن را تشخیص داده‌اند، گواشت.
ریشه شناسی۲
[ویرایش] صفت
[ویرایش]- گوش، گوی، گفتن، گفتار.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]گوشت حیوان که به عنوان غذا مصرف می‌شود
|
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین