اتابک

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آتابک

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /اَتا/بَک/

صفت مرکب

اتابک

1. پدربزرگ، عنوانی که در دستگاه حکومتی سلجوقی به غلامان تُرک که از خود شایستگی نشان می‌دادند داده می‌شد و به عنوان مربی شاهزادگان تعیین می‌شدند.
2. وزیر بزرگ.

منابع

• فرهنگ لغت معین