اتو‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/داشتَن/

مصدر فعل لازم

اتو‌داشتن

1. صاف و بدون چین و چروک‌ بودن پارچه، لباس، و مانند آنها.

   آدم مرتبی بود، همیشه لباس‌هایش اتو داشت.

مترادف‌ها

• اتو، اتو بخار، اتو زدن، اتو کردن، اتو کشیدن، اتو گرفتن، اتو استاپ

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن