اتو‌گرفتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اُتو/گرفتَن/

مصدر فعل لازم

اتو‌گرفتن (گفتگو)‎ (مجاز)‎

1. دارای اتو شدن.

   شلوارم ... را زیر تشک گذاشتم که اتو بگیرد. «درویشیان»

مترادف‌ها

• اتو، اتو بخار، اتو زدن، اتو کردن، اتو کشیدن، اتو داشتن، اتو استاپ

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن