احسان‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِحسان/کردن/

مصدر فعل لازم

احسان‌کردن

1. نیکی کردن. بخشیدن چیزی به کسی. دادن غذا یا هر نوع خوراک به مردم در یکی از روزهای مذهبی.
2. (تصوف): احسان.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن