ارجمند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /اَرج/مَند/

صفت مرکب[ویرایش]

ارجمند

  1. با ارزش، گرانبها. عزیز، گرامی، شایسته. اَرجُمَند.
    در دخمه بستند بر شهریار/ شد آن ارجمند از جهان زار و خوار. «فردوسی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه