ارنه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /اَرنَه/

قید

ارنه (شاعرانه)‎

1. مخفف گرنه؛ در غیر اینصورت، والّا، وگرنه.

   پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان/ رخصت خبث ندارد ارنه حکایت‌ها بود. «حافظ»

واژه‌های مشتق شده

• خوارنه

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن