پرش به محتوا

اسم مصدر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /اَسم/مَصدَر/

اسم مرکب

[ویرایش]

اسم‌مصدر (ادبی)

  1. در دستور زبان، اسمی که بدون داشتن علامت مصدری، معنی و مفهوم مصدر را می‌رسانَد، مانند آموزش، گریه.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن