اسپ

فارسی

ریشه‌شناسی

• پارسی باستان

آوایش

• [اسپ]

اسم

اسپ

1. اسب، فرس.
2. یکی از مهره‌های شطرنج.
3. گویش اسب در زبان پهلوی، باره.
4. از اسامی مشترک زبان اوستایی، سکایی سده هفتم پیش از میلاد.

جمع

1. ~ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
2. جزو دوم بسیاری از نام‌های کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6

---

برگردان‌ها

Translations

• انگلیسی: asp
• سکایی: asp