اسپ
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /اَسپ/
اسم[ویرایش]
اسپ
- اسب، فرس.
- یکی از مهرههای شطرنج.
- گویش اسب در زبان پهلوی، باره.
- از اسامی مشترک زبان اوستایی، سکایی سده هفتم پیش از میلاد.
مثال[ویرایش]
- اسپ و فرزین نهادن مات کردن، مغلوب کردن (در شطرنج).
- جزو دوم بسیاری از نامهای کهن ایرانی: گشتاسپ، لهراسپ، جاماسپ و غیره.
––––
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6