اسپان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /اَسپ/آن/

اسم مرکب[ویرایش]

اسپان

  1. در شاهنامه به معنی جمع اسپ یا اسب آمده.
    چه اسپان تازی به زرّین ستام/ چه شمشیر هندی به زرّین نیام «فردوسی»
  2. (نجوم): یکی از صور فلکی جنوبی که دارای هشت ستاره می‌باشد. شجاع.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه