امتحان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِمتِحان/

اسم مصدر

امتحان

1. جمع امتحانات؛ سئوال کردن بصورت کتبی یا شفاهی برای سنجش میزان اطلاعات و آموخته‌های جواب دهنده؛ آزمودن.

صفت

1. آزمایش، تجربه.

––––

برگردان‌ها

آزمون — آزمون را ببینید

• ایتالیایی: prova
• test
• esame
• انگلیسی: try
• trial
• temptation
• shibboleth
• quiz
• probational
• probation
• experiment
• examination
• assay

• viva voce
• untried
• unsight
• trial and erroe
• testable
• test paper
• test
• score
• pretest
• preliminary
• inquire
• examiner
• examine

• examinable
• crucible
• reexamine
• midyear
• acid test
• palpate
• high test
• x ray
• tripos
• ordeal
• cram
• placement

منابع

• فرهنگ لغت معین