امر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(اَ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
مصدر متعدی[ویرایش]
- فرمان دادن.
اسم[ویرایش]
- دستور، حکم. جِ اوامر. ؛~ و نهی کردن کسی را به اطاعت از خود واداشتن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
|
برگردان‌ها[ویرایش]
|
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- precept
- ploy
- ordinance
- order
- matter
- kettle of fish
- job
- hest
- fiat
- circumstance
- behest
- affair
- workability
- touch me not ish
- sine qua non
- propositional function
- probable
- privity
- piece de resistance
- pending
- ordain
- mirage
- low dwon
- likelihoood
- letter missive
- jussive
- imperator
- enjoin
- dictate
- confutation
- command
- certainty
- bid
- act
- ten strike
- supervenience
- shut up
- shebang
- routine
- reportage
- prescript
- pratfall
- lottery
- factual
- direct
- bombshell
- be
- avast
- adhoc
- traditor
- sense datum
- matter of fact
- begone
- whoa
- warranty
- tacet
- sidetrack
- sancify
- improbability
- emergency
- emergence
- tace
- accidentalism
- acatalectic