اهرمن
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ اهرمن دارد |
آوایش[ویرایش]
- /اَهرِمن/
اسم[ویرایش]
اهرمن
- در فرهنگ ایران قدیم، نیروی پدیدآورنده بدی‌ها که سرانجام شکست می‌خورد.
- شکل درست و باستانی این اصطلاح از میان سه عنوان اهرمن، اهریمن یا آهرمن روشن نیست ولی به نظر می‌رسد در ابتدا مقصود خواهر جنس و حسود برای برادر بوده‌است.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- نک اهریمن.
- اهریمن، آهرمن، آهرمنا. به چم (معنا).
- شیطان، راهنمای بدی، نما و مظهر شر و فساد و تاریکس و پلیدی و عامل ابلیس.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8