اوخور
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- /اِو/خُور/
اسم مرکب
[ویرایش]
اوخور
- مترادف آخور در زبان فارسی، که جایگاهی طاقچه مانند تعبیه شده در طویله برای ریختن علوفه یا کاه و یونجه برای چهارپایانی مانند اسب، خر، گاو، بُز و گوسفند.
- اِوخُورهَ یِم دؤکدِین؟
- به آخور علوفه ریختی؟
- اِوخُورهَ یِم دؤکدِین؟
منابع
[ویرایش]- فرهنگ شمس