اوخور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /اِو/خُور/
اسم مرکب[ویرایش]
اوخور
- مترادف آخور در زبان فارسی، که جایگاهی طاقچه مانند تعبیه شده در طویله برای ریختن علوفه یا کاه و یونجه برای چهارپایانی مانند اسب، خر، گاو، بُز و گوسفند.
- اِوخُورهَ یِم دؤکدِین؟
- به آخور علوفه ریختی؟
- اِوخُورهَ یِم دؤکدِین؟
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس