ایزد

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /اِیزَد/

اسم

ایزد

1. خدا، یکی از نام‌های خداوند. آفریدگار. فرشته، ملک. سزاوار ستایش.

   که جاوید باد آفریدون گُرد/ همه فرّهی ایزد او را سپرد «فردوسی»

---

برگردان‌ها

انگلیسی: god

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه/فرهنگ شمس

زبان دیگر

• بهاری

آوایش

• /اِیز/دِ/

قید

ایزدِ

1. ممکن است با ایزه در مفهوم در زبان معیار باستان مترداف باشد، نشان و اثر پای کسی یا چیزی در زبان بهاری است.

   اِیز دِ قؤیؤد.

   اثر است گذاشته.