بادشکن

فارسی

صفت

بادشکن

1. (پزشکی): ویژه‌گی دارو یا خوراکی که نفخ شکم را از بین می‌بَرَد.
2. دارویی که نفخ شکم بنشاند.
3. درپیوسته (باد + شکن)
4. دارو که نفخ معده بنشاند، که آروغ آرد و باد معده بيرون کند. بادکُش . محلل رياح . کاسرالرياح.
5. تمام دانه‌های چتريان بواسطه اسانس‌های خود به‌عنوان بادشکن بکار ميروند. (گياه شناسی گل گلاب ص 234)

مثال

1. زيره شکن است .
2. حائل ، حاجز برای باد: کوه‌ها بادشکن باشند.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: carminative storm window

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-91-6