باطن

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• باتن

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /باطِن/

اسم

باطِن (باطنی)‎

1. درون ناپیدای هر چیز.ذهن و ضمیر (انسان). از نام‌های خداوند. حقیقت .اصل هر چیز. مفردِ بواطن.

کهن واژه

1. باطن ممکن است در زبان معیار باستان به صورت با - طَن قابل تجزیه باشد و به معنی فرو رفتن خار در دست یا پا و مانند آن بوده است.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس