بانو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • [با/نو]

صفت[ویرایش]

بانو

  1. عنوانی احترام‌آمیز برای زنان، خانم.
  2. همسر (در مورد زنان).
  3. ملکه.
    بانو از دو بخش با - نو تشکیل شده و وجه تسمیه کهن و باستانی آن، درخواست توجه از مخاطب به مورد تازه است. نو همان تازگی، تمیزی و جدید است؛ یعنی نگاه کن ملکه تازه را، زن جدید را.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]